A A A

Με βάση  τη διεθνή εμπειρία, τα τελευταία χρόνια από το Εργαστήριο Σχολικής Ψυχολογίας  και το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σχολικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών έχουν αναπτυχθεί οι ακόλουθες συγκεκριμένες δράσεις:

  • Ευαισθητοποίηση/επιμόρφωση στελεχών εκπαίδευσης, εκπαιδευτικών και μελών της ευρύτερης κοινότητας σε θέματα που αφορούν στην προαγωγή της ψυχικής ανθεκτικότητας και ευεξίας και τη διαχείριση κρίσεων στη σχολική κοινότητα (π.χ. σεμινάρια εκπαιδευτικών στο πλαίσιο εφαρμογής παρεμβατικών προγραμμάτων, εισηγήσεις σε συνέδρια, ομιλίες σε σχολεία και σχολές γονέων κ.ά.) (Χατζηχρήστου, 2008, 2009, 2011α, 2011β).
  • Εκπαίδευση προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών ψυχολογίας και παιδαγωγικών τμημάτων (ένταξη θεματικών ενοτήτων για τη διαχείριση κρίσεων στη σχολική κοινότητα σε διαφορετικά μαθήματα, π.χ. Σχολική Ψυχολογία, Ψυχολογική Συμβουλευτική στη σχολική κοινότητα κ.ά.).
  • Εξειδικευμένη κατάρτιση μεταπτυχιακών φοιτητών σχολικής ψυχολογίας, ψυχολόγων και μελών ΔΕΠ των πανεπιστημίων σε θέματα διαχείρισης κρίσεων στη σχολική κοινότητα (π.χ. σεμινάρια εξειδικευμένης κατάρτισης σε διαφορετικά διεθνή μοντέλα διαχείρισης κρίσεων στο σχολικό περιβάλλον – Brock & Jimerson, 2008. Brock & Reeves, 2009. Lahad, 2008).
  • Ευαισθητοποίηση και εξειδικευμένη κατάρτιση εκπαιδευτικών, σχολικών ψυχολόγων και ειδικών ψυχικής υγείας.
  • Συνεργασία πανεπιστημίων, ελληνικών και διεθνών συλλόγων σχολικής ψυχολογίας (π.χ. διεθνές συμπόσιο για τη διαχείριση κρίσεων στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Megaron Plus που συνδιοργανώθηκε από το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σχολικής Ψυχολογίας, το Κέντρο Έρευνας και Εφαρμογών Σχολικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Κλάδο Σχολικής Ψυχολογίας της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας (Hatzichristou, 2010. Hatzichristou, Brock, Jimerson, Seaton, & Shacham, 2008. Hatzichristou, Jimerson, Reeves, Brock, & Nastasi, 2010).
  • Προγράμματα παρέμβασης μετά από κρίση στη σχολική κοινότητα (π.χ. παρέμβαση μετά από ατυχήματα και φυσικές καταστροφές) από διάφορους φορείς και πανεπιστημιακά κέντρα.
  • Έκδοση εκπαιδευτικού υλικού (Brock et al., 2005. Χατζηχρήστου, Κατή, Λυκιτσάκου, Δημητροπούλου, Λαμπροπούλου, & Μπακοπούλου, 2008. Χατζηχρήστου και συν., 2011) και εντύπων ευαισθητοποίησης (Χατζηχρήστου και συν., 2008β, 2009).
  • Προγράμματα προαγωγής της ψυχικής υγείας και ανθεκτικότητας (στα οποία συμπεριλαμβάνεται η πρόληψη και παρέμβαση σε περιπτώσεις κρίσεων, π.χ. μετά τους σεισμούς της Αθήνας το 1999, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2007 στην Πελοπόννησο, στην περίπτωση της γρίπης Η1Ν1 τη σχολική χρονιά 2009-2010, και σε άλλες περιπτώσεις κρίσεων σε σχολεία της ευρύτερης περιοχής Αθηνών (Χατζηχρήστου και συν., 2008α, 2008β, 2011α).
  • Ανάπτυξη δικτύου ελληνικών πανεπιστημίων για τη διαχείριση κρίσεων στη σχολική κοινότητα (Χατζηχρήστου και συν., 2009).
  • Ανάπτυξη ενός πολυεπίπεδου μοντέλου πρόληψης και παρέμβασης για τη διαχείριση κρίσεων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα